Artikel gepubliceerd op 16 september 2020
Het is goed toeven bij ons aan de Stationsweg. Prachtige straat, hartje Zwolle. En fijne buren, dat ook nog ’s. Neem nu Hotel Wientjes. Net als de Buitensoos een vertrouwd gezicht in onze straat en stad. En we delen meer. Want Jordi Wientjes – klopt, van de familie – was ook directeur van onze Buitensociëteit. Genoeg gespreksstof voor een koffiedate.
Een thuis voor gastvrijheid en een fijne plek met naam en geschiedenis; Hotel Wientjes en De Nieuwe Buitensociëteit hebben duidelijk iets gemeen. Sterker nog, onze geschiedenissen kruizen elkaar. Want van 1990 tot 1997 was Jordi Wientjes directeur van De Nieuwe Buitensociëteit. Zoals onze Ingeborg dat nu alweer vier jaar is. Twee mensen met hart voor hospitality en liefde voor de Buitensoos. Tijd voor koffie en een fijn gesprek.
Een bijzonder vak
Jordi en Ingeborg zoeken een fijne plek in het restaurant van de Buitensoos. Aan het raam natuurlijk, want zo kunnen ze af en toe stiekem even hun favoriete straat inkijken. De koffie wordt geserveerd, dát blijkt het startschot voor een dik uur praten en kletsen, over de Buitensoos en over het directeurschap. “Niet dat ik me zo ontzettend directeur voel, of me per se zo gedraag”, roept Ingeborg, “maar het is wel echt een vak, een bijzonder vak ook. Daar geeft ieder op z’n eigen manier invulling aan. Leuk dus om nu met jou te zitten, Jordi.”
Jordi Wientjes knikt instemmend: “En fijn ook om hier weer te zijn, dat is het altijd. Ik heb hier natuurlijk nogal wat tijd doorgebracht. Dat was overigens iets wat ik van jongs af aan al wilde: de hospitality in. Geïnspireerd door m’n vader én door het familiebedrijf natuurlijk. In 1975 besloten ik en mijn broer Frans dat wij in het hotelbedrijf wilden. Ook kozen we ervoor om naar de Hotelschool te gaan. Geestig genoeg riep ik toen al, ik was veertien, dat één van ons Hotel Wientjes zou doen en de ander de Buitensoos. Die voorspelling kwam uit.”
Binnen de Buitensoos
De Buitensociëteit en Wientjes waren destijds op geen enkele manier aan elkaar verbonden, alleen als overburen. Toch voelde Jordi zich, zo jong als hij was, enorm aangetrokken door de toenmalige Buitensoos. “Een schouwburg, kegelbanen, biljarts, het was toen al een prachtig bedrijf”, vertelt Jordi. “Het bedrijf was op dat moment al van Job Heijligers, de founder van Regardz. Ik kan me onze eerste ontmoeting nog goed herinneren. Dat was in Wientjes, destijds ook ons woonhuis. Mijn broer maakte me ’s ochtends wakker: Jordi, meneer Heijligers zit beneden op je te wachten. Ik probeerde al weken een afspraak met hem te maken, nu was hij er ineens. Ik ging het gesprek aan met een slaperig hoofd, maar ik kwam er goed doorheen; ik kreeg een baan bij Regardz. Eerst in Amersfoort, maar als snel mocht ik naar Zwolle.”
Bios en blaffende viervoeters
Inmiddels was het 1990. Het moment dat Jordi al op z’n veertiende voorspelde, was daar: aan de slag bij de overburen, in de Buitensociëteit. Mét een opdracht: vernieuwen. En dat deed Jordi op een opvallende manier. Zo ook om de bioscoop, die er toen nog zat, in de picture te zetten. “De verhalen daarover leven hier nog steeds”, vertelt Ingeborg lachend. “Echt, nog vaak hoor ik het van mensen die hier toen werkten of nu nog steeds werken: Beethoven! Toen die film hier draaide, kwam jij met een ludieke actie. Iedereen die een Sint-bernardshond had én meenam, mocht gratis naar de film. Dat bracht de Buitensoos zóveel exposure. Het Acht Uur Journaal, Koffietijd, zelfs CNN; overal waren de actie en de Buitensoos in beeld. En later deed je het nog ’s met 101 Dalmatiërs, de toko vol blaffende, gevlekte viervoeters.”
Aandacht en echt contact
Naast exposure werd ook kwaliteit een speerpunt voor Jordi. Want met zijn genetisch bepaalde liefde en oog voor hospitality wist hij hoe belangrijk kwaliteit in gastvrijheid is. “De volle focus lag op hoe we kwaliteit konden bieden”, vertelt hij. “Hoe zorgen we dat iedere gast die binnenkomt tevreden en blij weer die deur uitgaat. Dat zit ‘m in medewerkers. Zij geven gasten de wow-ervaring, het gevoel dat er voor ze gezorgd wordt, van ontvangst tot afscheid.”
“Ik denk dat het nu zelfs nóg belangrijker is”, vult Ingeborg aan. “Je ziet dat de wereld verandert. Mensen zijn individualistischer geworden. We leven online, tegelijk – en misschien wel juist daardoor – wordt de fysieke sociale ervaring steeds meer opgezocht én gewaardeerd. Oog hebben voor de gast die binnenkomt, daarmee maak je het verschil. In basis is dat natuurlijk altijd al zo geweest, gastvrijheid draaide twintig, dertig jaar geleden ook om de mens, om aandacht en echt contact. Een extra kopje koffie is ook attent, maar even vragen ‘hoe is uw reis geweest?’ dat blijft écht hangen.”
Volgens Jordi is dat gevoel bijzonder Buitensoos, die aandacht voor de mens. Die is er ook voor en tussen medewerkers. “Ik kom hier nog regelmatig, best vaak zelfs. Ik ben hier al sinds 1997 geen directeur meer en de Buitensoos is natuurlijk niet meer ‘van mij’, maar dat gevoel heb ik nog steeds. Het voelt als een familiebedrijf, dat sterke met-elkaar-gevoel.” “Iedereen die hier werkte of werkt heeft op een bepaalde manier z’n hart verloren aan de Buitensoos, ik ook.”
Dat herkent Ingeborg ook: “Iedereen die hier werkte of werkt heeft op een bepaalde manier z’n hart verloren aan de Buitensoos, ik ook. Het is lastig om aan te wijzen waar ‘m dat dan in zit. Het is ongeveer een combinatie van Zwolse nuchterheid, aanpakken en er voor elkaar zijn, altijd. De directeur voor mij, Luciën van de Veerdonk, zei het ook tegen mij toen ik hier aan de slag ging: pas op, je gaat verliefd worden op dit bedrijf. Ja ja, dacht ik. En na een half jaar merkte ik het, hij had gelijk.”
Kleurrijk en persoonlijk
Toen Jordi na zevenenhalf jaar een nieuwe weg insloeg en de Buitensoos achterliet, vertrok hij met pijn in het hart. Hij liet als kapitein zijn schip achter, zo zegt hij. Maar het schip bleef door de jaren goed op koers, voegt hij er snel aan toe. “Elke directeur heeft zo zijn of haar eigen stempel op de Buitensoos gedrukt. We noemden net het Beethoven voorbeeld, maar zulke opvallende ideeën hadden mijn opvolgers net zo goed. In een ander, hedendaags jasje natuurlijk. De Kookmarathon van een aantal jaren geleden. En nu de Herman Brood muurschildering, superidee van je, Ingeborg! Iets dat helemaal bij jou past. Kleurrijk, gedurfd en persoonlijk. En dat is echt kenmerkend voor de manier waarop jij je rol als directeur invult.”
“Mooie woorden, zeg, dank je wel! Nog maar een koffie dan? Die is van het huis”, knipoogt Ingeborg.
Jordi Wientjes
Van 1990 tot 1997 was Jordi Wientjes directeur van de Nieuwe Buitensociëteit. Daarna was hij onder meer directeur bij JT Bioscopen (tegenwoordig VUE), theatermanager bij Pathé Theatres en interim adjunct directeur bij Waanders in de Broeren. Tegenwoordig werkt hij als interim adviseur en manager in de Hospitality en Entertainment sector, vanuit zijn eigen onderneming Jordi Wientjes Solutions bv.
Met dank aan Mark Schrijft
Connect
